marzenia niewinne

w ponurych murach

niczym za kratami

istota ludzka w milczeniu

ręce wyciąga wołając

oczy okryte łzami

usta w bezruchu zamarłe

miłości serce spragnione

czułości ciało nieznane

szarość dnia ukrywa

przyszłość zamazaną

matka o córce zapomina

matka opuszcza syna

dzieci niechciane w ciszy

siedzą za pustym stołem

za oknem postać majaczy

to... ona

wiatr z trzaskiem okno zamyka

w nim szyba marzeń pęka

i spada

i woła...

mamo