jej imieniem

graj gitaro graj nylonową struną przywdziana łkaj żałosnym echem nieś słowa kto usłyszy zrozumie kto mi rękę poda

smutne ścieżki wśród traw smutny powiem wiatru słońca blask o świcie i rosy o poranku

fale już nie jak wtenczas stopy oblewają i zapach ust zimny

serce bije co dnia jak kiedyś przed laty dusza łka i tylko gitara jej imieniem zwana akordem samotnym jak ja łka gdzieś na rozdrożu