wypalona dusza

słone krople rosy z błękitu spadają kolejne ciosy ludzie wymierzają ogień miota mą duszą życia iskry skruszały wypaliły ciało i miłość doskonałą płatki róży powiędły światłość cieniem się stała drzewa z tęsknoty pogniły tylko moja dusza pozostała smutkiem pogrążona